گفتم: خدا آخـہ این همـہ سختی؟ چرا؟

گفت: «انَّ مع العسر یسرا» 

"قطعا بـہ دنبال هر سختی، آسانے است.(انشراح/6) 

گفتم: واقعا؟! گفت: «فإنَّ مع العسر یسرا» 

حتما بـہ دنبال هر سختی، آسانے است.(انشراح/7) 
* 
گفتم: خب خستـہ شدم دیگه... 

گفت: «لاتـقـنطوا من رحمة الله» 

از رحمت من ناامید نشو.(زمر/53) 

*گفتم: انگار منو فراموش ڪردی! 

گفت:«اذڪرونے اذڪرڪم» 

منو یاد ڪن تا یادت باشم. 
* 
گفتم: تا ڪے باید صبر ڪرد؟! 

گفت: « وَ ما یدریڪ لَعلَّ السّاعة تڪون قریبا» 

تو چـہ مے دانی، شاید موعدش نزدیڪ باشد.(احزاب/63) 

«انّے اعلم ما لاتعلمون» 

من چیزایے میدونم ڪـہ شما نمے دونید.(بقره/ 30) 

گفتم: تو بزرگے و نزدیڪیت براے من ڪوچڪ، خیلے دوره! تا اون موقع چے

ڪار ڪنم؟ گفت: « و اتّبع ما یوحے الیڪ و اصبر حتے یحڪم الله» 

حرف هایے ڪـہ بهت زدمو گوش ڪن و صبر ڪن ببین چے حڪم مے

ڪنم. (یونس/ 109) 
 
ناخواستـہ گفتم: الهے و ربّے من لے غیرڪ (خدایا آخـہ من غیر تو ڪیو

دارم؟!) گفت: «الیس اللـہ بڪاف عبده» 

من هم براے تو ڪافے ام.(زمر/36) 

غمها ارزش جنگيدن ندارند! 

رهايشان ڪنيد غمها آنقدر خستـہ اند 

ڪـہ با ڪمترين بي توجهي از پا در مي آيند 

براي شادي بغل باز ڪنيد 

و با اميد زندگي ڪنيد پس بـہ لبخندتان اجازہ دهيد 

تا دنيايتان را تغييـــر دهد 

ولي بـہ دنيايتان اجازہ ندهيد ڪـہ لبخندتان را تغيير دهد